11 Φεβ 2015

4 μυστικά για να μάθουμε πλέξιμο στα παιδιά, ακόμη κι όταν οι ίδιες δεν έχουμε ιδέα... ναι! τα παιδικά χεράκια κάνουν θαύματα με το βελονάκι!!

Ναι.. και δεν έγινε βάσει σχεδίου... Απλά έτυχε να δείξει στην μεγάλη μου κόρη (11χρ.) μια φίλη της λίγο μεγαλύτερη βελονάκι, πήραμε μαλλιά (καινούριο υλικό - άλλο που δεν ήθελα!), μπήκαμε μετά στα ιντερνέτς κι έγινε χαμός!! Εγώ αν και δεν είχα ιδέα από πλέξιμο (δεν το αρνούμαι πως ενδόμυχα ίσως τελικά το σνόμπαρα και λίγο, ως μη απολύτως δημιουργικό με την αρτιστίκ έννοια, η έξυπνη) με την -όποια- εμπειρία μου με τα παιδιά, διέγνωσα απλώς τον τρόπο και επέλεξα το πλάνο για να δω τι θα κάνει, χωρίς η ίδια να μπορώ να βοηθήσω στο ελάχιστο επί της ουσίας της τεχνικής.

ένας πολύ επιτυχημένος και πανεύκολος λαιμός, είναι η επιλογή μου για 1η επαφή με το βελονάκι. Επινόηση της περιστέρας μου (έτσι την έλεγα και προ εκλογών..).
Τι θέλω να πω:
1. Παρακάμψαμε το στάδιο της εξάσκησης, που συχνά επιλέγεται για να δείξουμε στο παιδί βελονάκι. Είμαι πιο πολύ της άποψης "βουρ στον πατσά" κι ο,τι γίνει, που θα γίνει μια χαρά!
Εμένα είχε προσπαθήσει η κακομοίρα η γιαγιά μου, δεινή πλέχτρα, να μου δείξει γαϊτανάκι, με λεπτό νήμα. Οκ, το έμαθα, αλλά έπλεκα, έπλεκα, έπλεκα χιλιόμετρα γαϊτανακίου χωρίς να καταλαβαίνω τι κάνω... ώσπου βαρέθηκα για πάντα.
2. Επιλέξαμε πολύ χοντρό μαλλί και αντίστοιχο βελονάκι, για να μπορεί να έχει ολοκληρωμένο αποτέλεσμα γρήγορα. Επίσης πολύ σημαντικό. Να φτάσει σύντομα να ολοκληρώσει κάτι, που θα είναι "κάτι", όχι ας πούμε ένα πετσετάκι αλλά ένας λαιμός ή ένα σκουφί ή οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή να δωριστεί από το ίδιο το παιδί.
3. Επιλέγουμε ένα πολύ απλό θέμα, τι δηλαδή θέλουμε να πλέξουμε. Δική μας επιλογή ήταν ένας σκούφος, αν και θα πρότεινα για αρχή ένα κλειστό κασκόλ - λαιμό. Ανάλογα με την επιλογή μας, αναζητούμε βιντεάκια με οδηγίες - υπάρχει τόση πληροφορία από έμπειρες πλέχτρες από όλο τον κόσμο, που γιατί να περιμένεις να μάθεις η ίδια για να δείξεις στο παιδί;; Μετά την επιλογή που κάναμε παρέα, εγώ την άφησα μόνη της με βιντεάκια που βρήκαμε στο youtube, και είχε τόση πλάκα, περάσαμε 1-2 απογεύματα με τη φωνή μιας γλυκιάς κοπέλλας συντροφιά, και το βιντεάκι της σταμάτα-ξεκίνα... Και όταν η Ευανθία ολοκλήρωσε το πρώτο της σκουφί, ένιωσα τόσο μα τόσο περίεργα! Την είχε μάθει μια κοπέλλα από ποιός ξέρει ποιά μεριά της Ελλάδας, που ούτε την ήξερα, ούτε με ήξερε! Ένιωσα τόση ευγνωμοσύνη, πραγματικά... αυτά είναι από τα όμορφα του νετ, οπωσδήποτε.
4. Για αρχή, δεν ασχοληθήκαμε με τεχνική και πώς το τρίβουν το βελονάκι. 'Οπως βολεύει, και με την εξοικείωση έρχεται και η τεχνική. Απελευθερωθείτε κυρίες μου! Εσείς που πλέκετε βέβαια ίσως έχετε άλλη άποψη, απλά νομίζω πως αρχικά καλό είναι το παιδί να κατανοήσει τις κινήσεις χωρίς να ασχοληθεί με την ακριβή θέση των χεριών και του νήματος για να μην μπερδεύεται να συντονίσει τα χέρια με τη σκέψη. Στην ουσία το βελονάκι, είναι ένας (διαφορετικός για κάθε βελονιά) επαναλαμβανόμενος σύνθετος κόμπος. Και κάθε παιδί μπορεί να μάθει να κάνει κόμπους!

Κι έτσι η Ευανθία κόλλησε, κόλλησε λέμε!! Σκουφιά, τσάντες, λαιμοί και δε συμμαζεύεται. Στην επόμενη φάση ξημεροβραδιαζόταν στις Κερασόπιτες, εξειρετικό blog με οδηγίες για πανέμορφα πλεκτά - εδώ είπαμε, δεν δίνουμε τόσο οδηγίες, όσο κεντρικές ιδέες για εμψύχωση :Ρ

Εγώ αρχικά είπα να μην ασχοληθώ, και για να της αφήσω το πεδίο ελεύθερο αλλά και γιατί δεν έδινα και πολλές ελπίδες στα εναπομείναντα ζωντανά εγκεφαλικά μου κύτταρα. Αλλά τελικά, αφού είδα πως κι εκείνη το ήθελε πολύ, έκατσα να μου μάθει και ναι, έμαθα. Μην περιμένετε πολλά, η Ευανθία ξέρει 5-6 πλέξεις, παγώνι, κουκουτσάκι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο... Εγώ αρκέστηκα στο 2πλό κροσέ και σ'ένα άλλο, μάλλον μισό 2πλό, που με κάλυψαν προς το παρόν, και τώρα κάνω κάτι πασουμάκια - με βλέπω βέβαια να προχωράω, τώρα που βλέπω και την Ευανθία να κάνει κάτι τετραγωνάκια συγκλονιστικά... είναι τελικά κόλλημα το βελονάκι, ομολογώ και μετανιώνω πικρά που το σνόμπαρα!! (Δεν θα βάλω άλλες φωτό, αν κι έχουμε κάνει τόσα, μπας και βελτιώσω λίγο τη συχνότητα των αναρτήσεών μου..) Απλά ένα ακόμη: αφήστε τα παιδιά να σας διδάξουν κάτι! είναι περίεργη διαδικασία αλλά πολύ ενδιαφέρουσα!
Μάθαμε και στη μικρή, τη Μαρία (6χρ.) και μια χαρά κατάλαβε, αν και κατέληξε με κάτι δικές της παραλλαγές, ίσως δοθεί το όνομά της στις πλέξεις αυτές, δεν ήταν κακές!
η Μαρία πλέκουσα κουβερτάκι του παπαγάλου του Παύλου, για τις κρύες νύχτες του χειμώνα

Μάθαμε και στον Παύλο, κόντρα στα στερεότυπα, απλά του μένει να βρει κάτι που να του αρέσει να πλέξει για τον εαυτό του. 
Κλείνοντας, χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω.. θα έλεγα, αγαπητή αναγνώστρια, αγαπητέ αναγνώστη! Αγαπητέ αναγνώστη, αγαπητή αναγνώστρια: ήλθε ο καιρός του θερίζειν!... Μετά από τα χρόνια που περάσαμε, ιδιαίτερα με την πρώτη μου κόρη, με διάφορες χειροποίητες κατασκευές, επαφή με καινούρια υλικά, τεχνικές, επισκευές, ανακατασκευές και DIY ιδεούλες, το βασικό που ήθελα από τότε που ήταν μικράκι να νιώσει, το ένιωσε! Αυτό το φούσκωμα, τον ενθουσιασμό και τη γαλήνη που σου προσφέρει η ολοκλήρωση μιας δημιουργίας, που είναι το δια βίου εμβόλιο κατά της βαρεμάρας!  Έχει από μόνη της πολλά χαρίσματα και καλό χέρι, κοφτερό μυαλό και μάτι και μπορεί να το πάει αν θέλει και παραπέρα, αλλά το δικό μου το ζητούμενο κατ' αρχήν ήταν να μάθει να χρησιμοποιεί τα χέρια της. Δεν είναι προφανώς τυχαίο ότι κάθε κορίτσι (για τα αγόρια δεν ξέρω αλλά νομίζω και αυτά σε άλλα πεδία) παραδοσιακά μάθαινε τέχνες όπως το πλεκτό, το κέντημα, η ύφανση. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς κάποιο ειδικό εξτραβαγκάντ ταλέντο. Ακούω συχνά: Ά, εμένα δεν πιάνουν τα χέρια μου! ούτε κουμπί δεν μπορώ να ράψω... Διαφωνώ καθέτως λοιπόν αγαπητοί και διαχωρίζω τη θέση μου ζητώντας την  ανάκτηση της επαφής της νέας γενιάς, του φυτωρίου αυτού του μέλλοντος, με την δημιουργία στις οικιακές της εφαρμογές, ξεκινώντας από τη διδαχή των κορασίδων του οίκου μας. Παραξενύχτησα μάλλον, πάνε και τα υπόλοιπα κύτταρα που λέγαμε... Άντε παιδιά, διαλυθείτε ησύχως...
Σας φιλώ και να μου σχολιάζετε πού και πού, ε; Σας βλέπω που με διαβάζετε, μη νομίζετε :-)
Και το καινούριο μου λογοτυπάκι πώς σας φαίνεται; ε;; εεεε;;; με τα χεράκια μου το έφκιασα κι αυτούνο...

2 σχόλια:

  1. Πλέκουν;; Πλέκουν!!! Και λαιμούς...(τους έχω βάλει από καιρό στο μάτι αυτούς). Τώρα λοιπόν επείγει ακόμα περισσότερο η περιβόητη συνάντηση μπας και με μάθουν κι εμένα που έχω φορτωθεί ένα κάρο μαλλιά κι ακόμα δεν έχω καταφέρει να κάτσω να εκπαιδευτώ ala youtube. Το νιώθω πολύ αυτό το "περήφανο" που λες κι έχεις πολύ δίκιο για τις ΧΕΙΡΟτεχνίες. Με γεια και το λογότυπο! Πιο...αρτιστίκ, και ολίγον ανατολίτικο - με γεια σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχεις μαλλί;; Ήρθε ο καιρός η σχέση μας να γίνει πιο σοβαρή, μοναδική και τιμημένη σχολιάστριά μου... Τα υπόλοιπα ας μείνουν μεταξύ μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή